A-bo moralność

Poszukiwanie moralności przez ateistów jest zawsze zabawne – a czasem zabawne i straszne. Miałem, tym razem, napisać tekst dla wierzących – lecz cóż ja im mogę powiedzieć? Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię. Dobry czas na to. Podczas poszukiwania informacji na temat Fryderyka Nitsche'go (potrzebnych mi do tekstu „Alfa i beta”) natknąłem się na informacje o Paulu Nitsche. Cytując za wikipedią - „był niemieckim psychiatrą znany jako ekspert popierający eutanazję w III Rzeszy i jeden z kierujących programem "Aktion T4".” I tak dalej. Zatopiony w temat III Rzeszy i moje wspomnienia z nim związane – przystępuję do pracy.

Kiedy chrześcijanie dokonują rzezi, krwawych przesłuchań, czystek czy czego tam sobie chcecie – wynika to z błędnych założeń. Przykład: wielu inkwizytorów (tych „słynnych”) przyjmowało takie założenie – lepiej, żeby taka osoba np. spłonęła na stosie, niż żeby nie była zbawiona i płonęła w piekle całą wieczność. Dlatego – gotów jestem „postawić” swoją duszę nieśmiertelną, którą mogę stracić, jeśli robię coś złego, aby uchronić tę osobę od piekła. Błąd logiczny – palenie kogoś na stosie nie chroni od piekła, bo niby dlaczego miałoby? Gdyby chroniło – Bóg, który chce nas zbawić, zamiast Syna wysłałby morze ognia.

Jednak gdy komuniści mordują oficerów w Katyniu, więźniów w więzieniach, bogaczy za to tylko, że przed „rewolucją” byli bogaci – nie jest to niezgodne z ich założeniami. Jeśli Boga nie ma a człowiek jest tylko materią, jak skała czy woda, jaka jest różnica między rozłupaniem kamienia a rozłupaniem czyjejś głowy? Moralnie – żadna. Komuniści na szczycie nie wierzyli w „dobro ogółu”. W to wierzą tylko maluczcy, którzy oczekują, że wielcy się do nich dostosują w imię „większego dobra”. Na „zrównaniu” zamożni i wpływowi tracą. Zwykli obywatele zwykle też tracą, ale przynajmniej „wszyscy mają źle”, jest „sprawiedliwość”. Wątpię, żeby Stalin jakoś specjalnie wierzył w „dobro ogółu” czy „wolność, równość i braterstwo”. Dla niego komunizm był sposobem utrzymania się na szczycie. Zakazywano kradzieży nie dlatego, bo to moralnie słuszne lub aby „żyło się lepiej”, tylko dlatego, że to obniżałoby siłę państwa, a co za tym idzie – siłę Stalina. Prawa z ZSRR służyły zwiększeniu zakresu władzy nad obywatelami oraz przygotowaniu do wojskowego podbicia świata. Nie po to, by wszystkim na świecie żyło się lepiej – po prostu, dla władzy.

To nie jest coś dziwnego, to nie „wypaczenie systemu”. To założenie systemu – człowiek jest materią, człowiek nic nie jest wart. Niezależnie gdzie znajdujesz się na drabinie społecznej mając takie założenie – myślisz tylko o sobie. Jeśli zbyt długo zastanawiasz się nad tym założeniem, zamiast poddać się instynktom – zostajesz nihilistą. Jednak prawdziwi nihiliści nie żyją zbyt długo, dlatego zawsze stanowią zdecydowaną mniejszość w społeczeństwach.

Dzisiaj socjalizm promuje się pod hasłem „to my jesteśmy dobrzy”. Pomagamy biednym homoseksualistom, promujemy tolerancję, nowoczesność i sprawiedliwość. Tyle, że to NIJAK nie wynika z założeń tej ideologii – to sprytny dodatek, mający przyciągnąć do niej młodych idealistów. Ponieważ w społeczeństwie powojenny mało kto pójdzie za hasłem „walczmy o sprawiedliwość wyżynając bogatych”, powstało hasło „walczmy o tolerancję, wspierajmy mniejszości, bo są biedne i prześladowane”. To nie wynik ideologii, tylko koniunktury. W pierwszej połowie XX wieku w III Rzeszy, państwie o doktrynie „narodowego socjalizmu” zabijano osoby niepełnosprawne, chore umysłowo, słabe, stare, a także homoseksualistów, oraz wprowadzono aborcję. Mówi się, i jest to szlachetna wizja mrocznej ideologii „nazizmu”, że wynikało to z dbałości o „rasę aryjską”. Wątpię. Cała ta sprawa z niemieckim rasizmem, rasą aryjską itd. był sposobem na zjednoczenie i zmobilizowanie narodu, na przejęcie władzy i utrzymanie jej. Zabijano te osoby z powodów EKONOMICZNYCH. Pozbycie się chorych, niepełnosprawnych i starych daje ogromny, chwilowy boost dla państwa, które może przeznaczyć środki, które normalnie idą na ich utrzymanie, na cokolwiek innego. Odbija się to negatywnie w długim okresie (czyli „po jakimś czasie”), ale III Rzesza potrzebowała pieniędzy na prowadzenie wojny, tu i teraz i nic jej „długie okresy” nie obchodziły. Gdyby wygrała – ściągnęła by pieniądze od pobitych krajów i w ten sposób rozwiązała by problemy gospodarcze. Gdyby przegrała – nie byłoby już dla niej długiego okresu, o który mogłaby się martwić. Obozy koncentracyjne były, z jednej strony, logiczną konsekwencją rasizmu, jakim Hitler mobilizował naród niemiecki, z drugiej, były po prostu bardzo, bardzo dochodowe. Zamiast trzymać ludzi w więzieniach i płacić za ich utrzymanie – wrzucało się ich do obozu i zarabiało się na nich ogromne pieniądze. Już samo wysyłanie Żydów do obozu dawało ogromne przychody z zagarniętych oszczędności, kosztowności itd., a cóż dopiero praktycznie darmowa, wyczerpująca praca. III Rzesza to nie Związek Radziecki, gdzie gułagi służyły zamęczeniu ludzi tak jakby „dla zabawy”, gdzie najbardziej przytłaczał bezsens pracy, bezsens więzienia i cierpienia, a więźniowie często przenosili z pustego do próżnego. Przychody niemieckich obozów pracy były podobno tak duże, że kierownictwo obozu zaniżały zyski w raportach tak, aby wyglądały „choć trochę bardziej realistycznie”. Dla mnie ta wiedza była przytaczająca. Dużo łatwiej zrozumieć, że zaślepieni rasizmem Niemcy eksterminowali znienawidzony naród, niż to, że rasizm był przykrywką dla sporych pieniędzy.

Właśnie – nie wytłumaczyłem co Hitlerowi przeszkadzał homoseksualizm. Hitler chciał zbudować potężne, silne Niemcy, a do tego potrzeba ludzi. Eksperymentowano z ciążami mnogimi, wspierano „czysto niemieckie” małżeństwa itd., dlatego homoseksualizm był czymś bardzo niepożądanym, gdyż osłabiał kraj. Cóż z tego, że III Rzesza podbije świat, gdyby miało zabraknąć Niemców do jego administrowania? Ale to tylko taka „ciekawostka”...

Gdy dzisiaj wprowadza się socjalne idee w państwach, tolerancję dla mniejszości, zasiłki itd. to nie robi się tego z powodu głębokiej wiary w słuszność takich reform. Politycy wprowadzają to, bo jest to chwytliwa kiełbasa wyborcza. Ludzie w to wierzą – ludzie to dostają, a w zamian polityk ma kilka lat na robienie sobie układów i znajomości, żyjąc nadzieją, że się wszystko nie posypie za jego kadencji.

Nieźle „ateistyczną moralność” pokazuje sprawa aborcji. Wynikła ona na zasadzie opozycji. Ponieważ wiadomo, że środowiska kościelne będą przeciwne, my reklamujemy to jako cud na kiju, panaceum na wszelkie choroby, robimy wielki bum w mediach, ukazujemy ich jako „złych zakazywaczy”, a siebie jako „nowoczesny i proludzkich”. I ludzie w to wierzą. Jest to jednak koronny przykład zastosowania zasady „człowiek jest materią, człowiek jest nic nie wart”, cholernie niebezpieczny przykład. Aborcja to ustalenie granicy „do tego momentu jest człowiek, a później nie”. Granicy bardzo płynnej. W niektórych krajach do 10 tygodnia, w innych (Anglia) do 24. W konfucjanizmie natomiast człowiekiem zostaje się dopiero, gdy nabierze się „doświadczenia”. Czyli np. w wieku 12 lat, lub przy osiągnięciu pełnoletności, lub nawet później (w różnych wiekach różnie to było rozpatrywane). Dlatego zabicie swojego 10 letniego syna za nieposłuszeństwo nie było zabójstwem. Nie zabijało się człowieka. W wielu krajach byłego Związku Radzieckiego (człowiek jest materią, pamiętajmy) człowiekiem zostało się od momentu pierwszego krzyku. Dlatego położne, po porodzie zatykały dziecku usta i wkładały do wody, aby te się utopiły. W ten sposób nie zabijano człowieka – bo nie zdążył krzyknąć. W USA termin, do którego prawo zezwala na aborcję, jest wynikiem średniej arytmetycznej dwóch różnych teorii naukowych. Moment, w którym ktoś przestaje być zbiorem atomów, a staje się człowiekiem, wyznaczony przez średnia arytmetyczną z dwóch teorii naukowych. „...czyż to nie radosne?”, że tak zacytuję słynne pytanie Konfucjusza.

Płód nie jest człowiekiem, to tylko zbiór atomów? Wedle ateizmu każdy człowiek jest tylko zbiorem atomów. Wyznaczanie takiej granicy „bycia człowiekiem” może się kiedyś mocno zemścić na jej zwolennikach – gdy już będą starzy i dowiedzą się o nowej, górnej granicy. 

Już kończę, została mi już tylko jedna sprawa, „dla chętnych”.

Jeśli kogoś interesuje dlaczego promuje się aborcję (oprócz „opozycji” do środowisk kościelnych, o której wcześniej wspomniałem) to z chęcią mu to wyjaśnię. Przede wszystkim – nie chodzi o „prawo kobiety do jej ciała”, przynajmniej nie chodzi o to nikomu w miarę normalnemu. Gdyby dzisiaj do mojego pokoju wparowała matka i wedle zasady „prawa do swojego ciała” zastrzeliła mnie trzema strzałami w klatkę piersiową – miałaby za to proces w sądzie, wytoczony z urzędu. Zaznaczam – dzisiaj. Również gdyby kobieta podczas stosunku zasłaniając się „prawem do swojego ciała” obcięła brzytwą członka swojego partnera, mogła by mieć z tego powodu problemy z prawem. Mimo, że NAPRAWDĘ on w niej był. I to nawet nie daleko od miejsca, gdzie zwykle znajduje się zarodek. Argumenty za aborcją są proste – po pierwsze, pieniądze. Jeśli zezwoli się na aborcję i wprowadzi refundację ze Służby Zdrowia, to będzie można, na spokojnie, obciąć zapomogi dla niepełnosprawnych dzieci. Chcesz rodzić chore dziecko? To SAMA je utrzymuj. Nie masz kasy? Zabi.. to znaczy „usuń”. Proste. Drugi argument – badania naukowe. Jeśli stwierdzimy, że np. do 12 tygodnia „to nie dziecko”, to do 12 tygodnia możemy eksperymentować ile wlezie na „nie ludziach”. Powszechna, ogólnoświatowa akceptacja aborcji szybko doprowadziłaby do ekstrawaganckiej „pizzy z zarodkami” (i do nie pszennymi), oraz nowego kremu na zmarszczki. Twoja skóra będzie jak pupcia płodu, czy coś takiego. Mam nadzieję, że jednak za mojego życia nie zobaczę takiej reklamy w telewizji. Jeśli natomiast zobaczę – powołam się na prawa autorskie do hasła, a za pieniądze z procesu kupię sobie wyspę. Samotną. Bezludną. I BEZ TELEWIZJI.